معمولا طلاب جوانی که خدمت فقیه مقدس، میرزای تبریزی(ره) می رسیدند؛ این سوال را می پرسیدند که :« آقا بفرمایید چه کارکنیم که کارهایمان مرضی ولی عصر(عج)باشد»؟

مرحوم میرزا(ره) قبل از هرچیزی به ظاهر طلاب نظرمی کرد. اگر می دید که لباس آنها مناسب طلبگی نیست یا موهایشان بلنداست و یا فقط ته ریش دارند،با کمال محبت ابتدا به مشکل ظاهرآنه می پرداختند و می فرمودند:« اول شکل ظاهر را باید درست کرد. شما موظف هستید درجامعه طوری حرکت کنید که شکل شما با سایر جوانان متفاوت باشد. موها باید کوتاه ، ریش معمولی و لباس مناسب شأن باشد». آنگاه می فرمودند: اولا طلبه باید به تکلیف خودکه احکام حلال و حرام است دقت کامل داشته باشد، و با مسائل، سر سری برخورد نکند که این قدم اول جهت سازندگی و کسب رضایت امام روحی له الفدا است.

ثانیا: هرکاری که می خواهد انجام دهد، برای خدا باشد؛ یعنی با توکل به ایزد منان کار را برای رضای خدا انجام دهد و جز خدای متعال چیز دیگری را مد نظرنداشته باشد. اگرکارخالصانه برای خدا انجام گرفت، نتیجه خواهد داد و خدا درمقابل آن اخلاصی که در عمل صورت می گیرد، درجه داده و شخص را به مرتبه ای والا خواهد رساند.

ثالثا: ولای به اهل بیت(ع) باید همواره مد نظر باشد و با اخلاص کامل به ساحت مقدس آنان عرض ادب کرده و کاری کند که رضایت آنها درآن کار باشد و با زبان و عمل وخودمحبت خویش را به آنان ابراز کرده و در مقابل شبهات بایستد و ازمظلومیت آنان دفاع کرده و حامی واقعی مذهب باشد و کمترین قدم همان شرکت درمجالس عزا و روضه است.

رابعا: یک نکنه که مرحوم میرزا(ره) به طلاب جوان تأکید می کردند، درس خواندن بود که طلبه باید تمام وقت خود را درجهت درس صرف کند و سعی کند تا جوان است بنیه علمی خودرا تقویت کند که اگر انسان فاضلی شد می تواند به دین جدمت کند. طلبه بی سواد نه تنها مفید نخواهد بود بلکه خدای ناکرده ممکن است ضربه به دین بزند.

خامسا: مورد دیگری که مرحوم میرزا(ره) به آن توصیه می کردند، توجه به معنویات درکنار درس بود و ایشان می فرمود: زمانی که ما فیضیه بودیم ، نیمه شب(جهت نمازشب) مدرس فیضه مملو از طلبه می شد به طوری که اگر یک نفر غریبه وارد مدرسه می شد، ازکثرت حضورطلاب درمدرسه ، تصور می کرد که وقت نماز صبح است، طلاب به شب زنده داری و تهجد بسیارمقیدبودند. طلبه باید درجهت معنویت و خودسازی گام بردارد و از توسل به اهل بیت(ع) دریغ نکند. مرحوم میرزا(ره) معتقدبودند که نیمه شب وقت مزد گرفتن است، از این رو خودشان نیمه شب ها با خدای خود راز و نیاز می کردند. حرکت نیمه شب ایشان و تهجد درحرم مطهر حضرت معصومه(س) و مسجد امام حسن عسکری(ع)برای طلاب جوان درس بود.

سادسا: نکته دیگری که ایشان بدان بسیار اصرار داشتند، این بودکه می فرمودند:طلبه علاوه برآنکه باید هوشیار و زیرک باشد، باید با تواضع و افتادگی حرکت کند، خود را کسی حساب نکرده و با خلوص کامل به درس و بحث خود مشغول شود. اگر خود را کسی فرض کرد، به جایی نخواهد رسید بلکه باید کاری کند که همواره عنایات الهی شامل حالش شود و خود مرحوم میرزا(ره) تا آخر عمر می فرمودند:« من یک طلبه بیش نیستم » این کارها ان شاءالله رضایت امام زمان(عج) را به دنیال خواهد داشت.

« گزیده ای از بیانات مرحوم میرزا جواد تبریزی(ره) »